കഥ - ഭ്രൂണഹത്യ

"ഭ്രൂണഹത്യ...!

എന്റെ പ്രിയ സുഹൃത്തിന്..

അന്നൊരു ഞായറായിരുന്നു ആദ്യത്തെ കുട്ടിക്ക് മൂന്ന് വയസ്സുതികഞ്ഞ മൂന്ന് ദിവസ്സമായിരിക്കുന്നു പള്ളിപിരിഞ്ഞതുമുതൽ പിടക്കോഴിയെ പിന്തുടരുന്നപൂവനായ് അവൻ അടുത്ത കുട്ടിയെന്ന ആവശ്യം ഇരുവരുടെ മുന്നിലും ചോദ്യോത്തരവേദിയായിട്ട് കുറച്ചായി "ഋതു"ക്കളുടെ ആനുകൂല്യം കിട്ടിയ നല്ലൊരു ഞായർ...
ഉച്ചയുറക്കത്തിന് കുട്ടാക്കാത്ത കുട്ടിയെ പതിവിലുപരി ലാളിക്കുന്നതു കണ്ടപ്പോൾ സക്കറിയ എന്ന പൂവന് ലീനയെന്ന പിടയുടെ ഉള്ളറിയാൻ കഴിഞ്ഞു...
അടുത്തകുട്ടിയവളുടെയും ആവശ്യമായിരുന്നു അടുത്തിരിന്ന് മകനേയും ലീനയേയും ആ പൂവൻ പ്രണയിക്കാൻ തുടങ്ങി...
മകനുറങ്ങിയത് അവരുടെ മുഖത്തുണർന്ന ചിരിയായി...

മേലുകഴുകാൻ പ്രണയത്തിന്റെ ആദ്യനാളുകൾ പോലെ ഷവറിന്റെ താഴെ ഒരുമിച്ചു നിന്നപ്പോൾ പിന്നെ നനവുണങ്ങാതെ കിടക്കയിൽ വലിഞ്ഞു മുറുകുമ്പോ അവർ ഏതോ പ്രാർഥനയാകുകയായിരുന്നു..
മായാത്ത ചിരിയുമായ് ഉമ്മറത്തെ വാതില്പടിയിൽ കൊക്കൊരുമി ഇരിക്കുമ്പോൽ അവർ തമ്മിൽ അടുത്ത പെൺകുഞ്ഞിന് പേരു തിരയുകയായിരുന്നു....
അവൾക്ക് എത്ര പേരിട്ടിട്ടും കൊതിതീരുന്നില്ല അത്രയായിരുന്നു "അവളവർക്ക്" മീര, സീത, ജാനകി ,ജന്നിഫർ ,റിഥിക .റയാന...
പേരിടീലും ജ്ഞാനസ്നാവും കഴിപ്പിച്ച് കുഞ്ഞുടുപ്പിട്ടവൾ കുപ്പിവളയിട്ടവൾ ഇരുവരുടെ ഒരു സ്വപ്നമായ്....

ഗേറ്റിലാരോ ശക്തിയായ് അടിക്കുന്നത് കേട്ടാണവരുണർന്നത് പെറ്റിക്കോട്ട് മാത്രമിട്ട് ശരീരമാകെ ചോരയൊലിപ്പിച്ച്  അടുത്ത വീട്ടിലെ മിന്നൂസ് ഓടിവന്ന് ചേച്ചിയമ്മേന്ന് വിളിച്ച് ലീനയുടെ മടിയിലൊറ്റ വീഴ്ച്ചയായിരുന്നു.....

ഭർത്താവുപേക്ഷിച്ച പൂക്കടക്കാരി പുഷ്പവല്ലിയുടെ ആദ്യഭർത്താവിന്റെ സമ്മാനമായിരുന്നു മിനിമോൾ ( പുഷ്പേച്ചി പലതവണ പറഞ്ഞ വാക്കുകളാണിത്)
കുടിച്ച് ബോധം കെട്ട പുതിയ ഭർത്താവിന്റെ പരാക്രമങ്ങൾ അടുക്കളയിൽ ഒളിച്ചുനിന്ന് മിനിമോൾ പറയുമ്പോൾ ഞാൻ കരയുകയായിരുന്നു...
അവളുട കണ്ണിൽ തീയായിരുന്നു കയ്യിൽ കറിക്കത്തിയും പിടിച്ച് ലീന അടുത്ത വീട്ടിലേക്ക് ഒറ്റയോട്ടമായിരുന്നു ഫ്രിഡ്ജിന്റെ മറവിൽ മിനിമോളും ഉമ്മറത്തെ തൂണിൽ ഞാനും മരവിച്ചിരുന്നു മുഖത്തും മാക്സിയിലും ചോരയൊലിപ്പിച്ചുവന്ന ലീന
മിനിമോളുമായ് കിടപ്പുമുറിയുടെ വാതിലടയ്ക്കും മുന്നേ എന്നോട് കയർത്ത ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞൂ...

എനിക്കവളെ ഒന്ന് ഉറക്കണം
കൈയ്യിൽ കറിക്കത്തിയും കപ്ലത്തിന്റെ ഒരുകായും മിനിമോൾക്ക് കപ്ലം വല്യ ഇഷ്ടായിരുന്നു...

വാതിൽ വലിച്ചടയ്ക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ട്
ഞാൻ തടവറയിലേക്ക് നടന്നു

നന്ദി
ഈ കത്ത് രഹസ്യമാക്കി വയ്ക്കുന്ന
നിനക്ക്...!!

രതീഷ് കെ എസ്സ്