കവിയും പെണ്ണും കവിത

കവിയും പെണ്ണും..!

കവി
മണ്ണിനെയെഴുതുമ്പോൾ
പെണ്ണ്,
അമരവള്ളികൾക്ക് തടംനനച്ചു.
പെണ്ണരങ്ങുകൾക്കവൻ.  പിന്നണിപാടുമ്പോൾ,
ആണടിവസ്ത്രവും അലക്കുകല്ലും അവൾക്കരികിലായിരുന്നു.
വിശപ്പിന്റെ വിശുദ്ധയുദ്ധമവൻ നയിക്കുമ്പോൾ,
വറ്റിയമുലയിലെ തന്റെ ഇളയകുഞ്ഞിനവൾ താരാട്ടുപാടി.
പ്രാണയത്ത ഉത്തമഗീതങ്ങളാക്കിയപ്പോൾ,
ചുളിവില്ലാ കിടക്കയിലെ മറ്റേ തലയിണയവൾ ആർത്തിയോടെ പ്രാപിച്ചു.
സമരം അനീതികൾക്കെതിരായനേരം,
ന്യായവിലക്കടയിൽ അവൾ
നീണ്ടനിരയുടെ വെയിൽത്തലപ്പിലായിരുന്നു.
ബന്ധങ്ങൾക്ക് വിലയിടുമ്പോൾ,
അവളെഴുത്തുമുറിയിൽ പടർന്ന
ചിതലും ചിലന്തിവലയും തട്ടി.
നിങ്ങൾക്ക് ഒന്നുമറിയില്ല...
കവി
എഴുത്തിന്റെ വലിയലോകത്താണ്
പെണ്ണ് തന്റെ ചെറിയലോകത്തും...!!

(* എന്റെ പെണ്ണേ നീ ആണെന്റെ ലോകം..)

രതീഷ് കെ എസ്
( ഗുൽമോഹർ 009)