കവിത വിദൂഷകന്റെ കത്ത്

ഒരു വിദൂഷകന്റെ കത്ത്....!

പ്രിയരെ
ഉറക്കെചിരിക്കാൻ
വിധിക്കപ്പെട്ട വിദൂഷകനാണ്
ഞാൻ..
എന്റെ
ചിരിക്കുന്ന തലയെവിടെയോ
മുറിഞ്ഞുപോയിരിക്കുന്നു
ഇനിയും ഉറയ്ക്കാതെ  ഉറഞ്ഞുപോയൊരു ബുദ്ധിയുണ്ട്
ഇരട്ടികാഴ്ച്ചയുള്ള ഇടതുകണ്ണ്..
പുഴുക്കുത്തേറ്റ നാവ്
മണങ്ങൾ മറന്ന മുക്ക്
ഇടതുചെവിയിൽ ചില കരച്ചിലുകൾ അടഞ്ഞിരുപ്പുണ്ട്
വലതിൽ ഒരു കടുക്കനും
നെറികേടിന്റെ മൂന്നായ് പിരിഞ്ഞ ദേശമുണ്ട് നെറ്റിയിൽ
കവിളിൽ പതിഞ്ഞ വിരല്പാടുകൾ നോക്കി നീ വരിക.
കഴുത്തിൽ മുറിഞ്ഞ ഭാഗത്ത് ഒരു വരണ്ട ചിരി
ഉണങ്ങി നിൽക്കുന്നെങ്കിൽ അതു ഞാനാണ്
"കരളെരിഞ്ഞാലും
ചിരിക്കുക "
വിദൂഷകധർമ്മം മറന്ന
എനിക്കെന്തീനീ തല
വിശപ്പുള്ള
ഒരുവനു കൊടുക്കുക
ചിരി ഔഷധമാണത്രേ

രതീഷ് കെ എസ്സ്